Տեղեկատվական հարձակումների արդյունավետության հիմնական պատճառներից մեկն այն է, որ զոհերը հաճախ թերագնահատում են անգործության հետևանքները։ Երբ գործողություններն արդեն կարևոր են դառնում, հաճախ արդեն ուշ է լինում։
Պետք է հասկանալ, որ մեր պատկերացումները խնդրի վերաբերյալ կարող են շատ տարբերվել լսարանի պատկերացումներից։ Ավելին, նույնիսկ մեր լսարանի ներսում քննարկվող հարցի շուրջ շատ տարբեր կարծիքներ կլինեն։ Մեր հաղորդակցությունը պետք է հիմնված լինի լսարանի իրավիճակային գնահատականի վրա, այլ ոչ թե մեր կարծիքի։
Եթե մեր դեմ աշխատում է լավ կազմակերպված տեղեկատվական արշավ, ապա պետք է ընդունել, որ որոշ օգտատերերի՝ հիմնականում կասկածողների, անխուսափելիորեն կկորցնենք։
Ապատեղեկատվության ամենաարդյունավետ ձևը «կիսաճշմարտությունն» է՝ երբ մասամբ ճշմարիտ պնդումները խառնվում են հորինվածքների հետ։ Եթե հակառակորդը կենտրոնանում է մեր պրոդուկտի/ընկերության թույլ կողմերի վրա, պետք է ժամանակավորապես բացառել այդ խնդիրները, որպեսզի չուժեղացնենք հակառակորդի փաստարկները ( Հաճախականության պատրանք)։
Եթե գիտենք, որ մեզ դեմ նյութը միակ դեպք չէ, այլ տեղեկատվական արշավի սկիզբն է, պետք է նախապես տեղեկացնել լսարանին սպասվող բացասական նյութերի մասին։ Այս քայլը կարող է զգալիորեն նվազեցնել նման տեղեկատվության հետագա ազդեցությունը լսարանի վրա: Նման կանխարգելիչ միջոցները հաճախ օգտագործվում են քաղաքական գործիչների կողմից։
Հաճախ կարող է թվալ, որ մեզ քննադատող նյութը «բացահայտ հիմարություն» է և չի ազդի լսարանի վրա։ Բայց նման ենթադրությունները պետք է ստուգվեն թիմի անդամների հետ։
Եթե հրապարակայնորեն ապացուցել ենք մեր հակառակորդների փաստարկների անհիմնությունը, պետք է հաշվի առնենք, որ ապատեղեկատվության ազդեցության լիովին վերացումը կարող է որոշ ժամանակ պահանջել։
Չարժե հարցումներ անցկացնել լսարանի շրջանում՝ պարզելու համար նրանց կարծիքը մեզ քննադատող նյութերի մասին։ Նման հարցման արդյունքները խիստ կասկածելի կլինեն՝ անկախ դրա անցկացման ձևից։ Մեր օգտատերերի իրական տրամադրություններն ու կարծիքները դրանում չեն երևալու։
Չպետք է քննադատել օգտատերերին, եթե նրանք հավատում են ապատեղեկատվությանը։
Եթե հակառակորդը մեզ քննադատում է՝ ցույց տալով իրադարձությունների միջև առկա պատրանքային կապեր, կարող ենք նույն ձևով ներկայացնել այլ անհեթեթ կապեր։ Այսպիսով մենք «կթուլացնենք» նյութը և զգալիորեն կթուլացնենք դրա ազդեցությունը հանդիսատեսի վրա։
Համապատասխան հումորի օգտագործումը հաղորդակցությունում կարող է լինել տեղեկատվական արշավներից պաշտպանվելու արդյունավետ միջոց։ Որպեսզի հասկանանք՝ մենք պետք է դա անենք, թե ոչ, մենք պետք է կենտրոնանանք միայն մեր հանդիսատեսի, այլ ոչ թե մեր ցանկությունների վրա։
Կարող ենք մեր հաղորդակցությունում հղում անել մեր օգտատերերի «բացարձակ մեծամասնությանը», որոնք հասկանում են մեր հակառակորդների նյութերի անիմաստությունն ու անհեթեթությունը։ Սա քաղաքականության մեջ լայնորեն կիրառվող ևս մեկ տեխնիկա է։
Կարող ենք ներկայացնել խնդիրը այնպես, որ մեր հակառակորդները հարձակվում են ոչ թե մեզ վրա, այլ մեր լսարանի, գործընկերների կամ հաճախորդների վրա։ Սա թույլ կտա խնդիրը դարձնել համընդհանուր։ Իհարկե, շարունակության մեջ մենք պետք է հստակ արձանագրենք, որ «մենք դա թույլ չենք տա և կպաշտպանենք մեր օգտատերերին նման հարձակումներից»։ Սլաքները մեզնից դեպի լսարան շրջելով՝ տեղեկատվական արշավի խնդիրը մեզ և օգտատերերի համար սովորական ենք դարձնում։ Սա մեզ թույլ է տալիս երաշխավորել մեր լսարանի անձեռնմխելիությունը մեր հակառակորդների հաղորդակցության նկատմամբ և, այդ ընթացքում, վարկաբեկել նրանց: Այս տեխնիկան շատ լայնորեն կիրառվում է նաև քաղաքականության մեջ։
Ապատեղեկատվության որոշ տարրեր լսարանի կողմից ավելի արագ կմոռացվեն, քան մենք կարող ենք պատկերացնել։ Պետք է գնահատել, թե որ հարձակումներն արժե հաշվի առնել, իսկ որոնք՝ անտեսել։ Մենք պարզապես պետք է վերահսկենք իրավիճակը և համոզվենք, որ մենք նույն սխալները չենք գործում։
#1.Մեր պրոդուկտը/ընկերությունը հեղինակության խնդիր ունի։ Ինչպե՞ս այդպես ստացվեց։
#4.Մենք չենք կարողանում մեր պրոդուկտի հետ կապված ցանկալի ասոցիացիաներ ստեղծել շուկայում։ Ի՞նչը կարող է լինել պատճառը։
#27.Մենք ցանկանում ենք ներկայացնել պրոդուկտը շուկայում, որտեղ գերիշխում են բացասական ասոցիացիաները։ Ի՞նչ պետք է հաշվի առնենք։
#33.Ի՞նչ անել, եթե օգտատերը պատմում է մի բանի մասին, որը ըստ մեզ, երբեք չի եղել:
#59.Ի՞նչ պետք է հաշվի առնել ընկերության տեքստերում/պրոդուկտում քաղաքական, սոցիալական կամ տնտեսական իրադարձություններ մեկնաբանելիս։